امیر کرمی؛ زهرا ذبیحی؛ محسن راسخی رشخوار؛ معصومه طبسی
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 133-142
چکیده
پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش تنظیم هیجان و تابآوری در سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی دانشآموزان در دوران همهگیری کووید-19 انجام شد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 1399-1400 بودند، که 400 دانشآموز به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای بهعنوان ...
بیشتر
پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش تنظیم هیجان و تابآوری در سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی دانشآموزان در دوران همهگیری کووید-19 انجام شد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 1399-1400 بودند، که 400 دانشآموز به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل، پرسشنامههای تنظیم هیجان گراس و جان (2003)، تابآوری کانر و دیویدسون (2003)، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) بود. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان انجام شد. تحلیل دادهها نشان داد که بین تنظیم هیجان با سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی رابطه مثبت معناداری وجود داشت و همچنین بین تابآوری با کیفیت زندگی رابطه مثبت معناداری مشاهده شد؛ اما بین تابآوری و سازگاری تحصیلی دانشآموزان رابطه معناداری مشاهده نشد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، تنها تنظیم هیجان پیشبین معناداری برای سازگاری تحصیلی بود. همچنین تنظیم هیجان و تابآوری هر دو پیشبین خوبی برای کیفیت زندگی دانشآموزان بودند. براساس یافتههای به دست آمده میتوان نتیجهگیری کرد که در دوران همهگیری کووید-19، مهارت تنظیم هیجان در دانشآموزان نقش معناداری در سازگاری تحصیلی دارد، همچنین تنظیم هیجان و تابآوری بالا در این دوران در کیفیت زندگی دانشآموزان نقش معناداری دارند.